Mount Tamborine

Dat we daar terecht kwamen was via een hele omweg. We hadden namelijk gehoord dat er bij Wacol - in de buurt van de oude gevangenis - heel veel kangeroos zouden zijn. Dus gingen we op weg naar Ipswich dat is een plaats daar in de buurt. Bij de toeristeninformatie konden ze ons wel veel vertellen over de parken in Ipswich, maar heel weinig over caravanparcs in de omgeving. Dus wat info materiaal verzameld en dan terug naar de camper. Op de parkeerplaats ontmoeten we Oostenrijkers, die bij familie logeerden. De Australische vrouw bevestigt dat er heel veel kangeroos zijn bij Wacol, maar dat die pas rond 3 of 4 uur in de middag te voorschijn komen. Een reis naar en door een deel van Australië zonder kangeroos te hebben gezien kan natuurlijk niet, dus we hebben een camping gezocht en gevonden in Oxley niet al te ver van Wacol vandaan. Daar aangekomen rijden we snel weer door want ...... we hebben beiden geen goed gevoel bij deze camping. Helaas zijn er geen campings meer in de omgeving dus gooien we onze plannen radicaal om. Na wat op de kaart te hebben gekeken, besluiten we naar Mount Tamborine te gaan. Ook Ina is daar inmiddels vanuit Nederland aangekomen en logeert bij zoon Vincent en zijn gezin.


Ìna en Karin

 Zo gezegd zo gedaan dus op naar Tamborine. Dat was een erg mooie rit! Bij Mount Tamborine ging de weg wel heel erg omhoog (en later natuurlijk ook weer omlaag grinnik). Hellingen van 10 tot wel 15% moesten er worden overwonnen en soms erg scherpe bochten. Maar Karin heeft zich als een heel goede chauffeuse door al die bochten en de hoogteverschillen niet klein laten krijgen. Chapeau meissie! Afijn we zijn heelhuids op de camping gearriveerd. Het is een prachtige camping, midden in de natuur met veel lorikieten en andere vogels, een soort avonturenpark ernaast en .... de camping was zo goed als leeg dus kregen we twee plaatsen voor de prijs van één toegewezen. We boeken gelijk voor drie nachten want we willen onze beenspieren weer eens trainen door bergie op en bergie af te gaan lopen. De eerste middag houden we het nog rustig en verkennen de omgeving en de camping. Omdat er hier geen campkitchen is - je mag er wel een kampvuurtje maken, maar dat doen we niet, - eten we wraps met pesto, gerookte zalm en sla. Smaakt verrukkelijk. Aangezien we hoog zijn doen we als voorzorg maar ons warme pyjamaatje aan en dat was niet zo gek bekeken van ons! Ne een erg goede nachtrust - we hebben heerlijk geslapen - gaan we na het ontbijt een wandeling maken. Moderate stond er bij de beschrijving te lezen, ja ja we hebben het geweten! Over ruwe paden en omhoog en omlaag, over stenen en takken enz. Onderweg komt er een sms-je van Ina (wij hadden haar de vorige dag laten weten dat we in de buurt waren) en na wat heen en weer sms-en gaan we terug naar de camping want Ina komt koffie drinken. Nu is het zo dat Ina en Ann elkaar kennen van internet (mailen en chatten) dus elkaar nog nooit in levende lijve hadden ontmoet en het is een fijne ontmoeting geworden! We hebben het best naar ons zin gehad. We ontmoeten 's morgens niet alleen Ina, maar ook Louise (schoondochter) en Patrick en Emily (kleinkinderen). We lopen over houten hangbruggen, 

Karin, Ina en Patrick

drinken samen koffie met wat lekkers en 's middags gaan we met ons drieën(Ina, Ann en Karin) wat galeries bekijken, Ina trakteert ons op heerlijke Chai (later kopen we in een winkeltje een zak Chai-thee en genieten daar iedere avond van) en lopen door een deel van het National Parc. Aan het eind van de middag brengen we Ina naar haar logeeradres. We worden door Vincent uitgenodigd om een kop koffie te drinken. Dat doen we en wat is het leuk om het hele gezin te ontmoeten, want ook dochter Lara is thuis uit school. We werden ook uitgenodigd om te blijven eten, dat hebben we geweigerd omdat we niet graag in het donker rijden. Van de kinderen mochten we ook blijven slapen. Zo lief!
"Thuis" gekomen is er het normale avondritueel en ook de tweede nacht op de camping hebben we heerlijk geslapen dus gingen we de volgende morgen uitgerust op weg naar O'Reilly/Lamington N.P. Nou en dat werd een avontuur! Bergie op en bergie af en over smalle weggetjes

dat smalle stukje moesten we op de heenweg doorheen rijden met de canper

maarrrrrrr........ het was de moeite waard. Na aankomst op de parkeerplaats zagen we gelijk allerlei vogels, prachtig gekleurde loriekieten, mooie zwartgele vogels en ach te veel om op te noemen. We hebben na de inspannende rit wel een cappucino verdient en nemen er een koek bij (heerlijk met nootjes erin) en gaan buiten zitten. Nou dat hebben we geweten, we krijgen geen rust want allerlei vogels proberen onze capu en koek te pakken te krijgen.

Een lorie krijgt een zakje suiker te pakken en vliegt ermee weg. Later komt deze weer terug en ja hoor hij/zij heeft het zakje ook nog open gekregen.

Als de serveerster met een plantenspuitje aankomt kunnen we eindelijk van ons bakkie met lekkers genieten. Later kopen we in het winkeltje een bak met zaad en als Karin er mee naar buiten loopt is ze ineens bijna verdwenen onder een massa bont gekleurde, kwetterende en ruziemakende vogels.



scherpe nagels hè Karin



Lachen natuurlijk. Gelukkig komen er even later meer toeristen (wij zijn zoals gewoonlijk vroege vogels) en verdeelt de massa vogels zich over meerdere schalen.
Na dit festijn maken we nog een hyke door het regenwoud en daar beklimmen we ook een toren waar we op het bovenste platform op gelijke hoogte staan met het bladerdak.

in de top van de toren zie je dit

Naar boven klimmen gaat trouwens gemakkelijker dan naar beneden, maar ook dit lukt weer en na de afdaling komen we weer met beide voetjes op de grond. Terug naar de camper en dan dezelfde weg - met haarspeldbochten, smalle weggetjes, klimmen en dalen tot 15%! - weer terug naar de camping. Onderweg komen we wallabi's tegen en gelukkig op een stuk waar we kunnen stoppen zodat we wat foto's kunnen maken.

Even verderop staan er koeien op de weg, die na een paar keer toeteren gelukkig naar de kant sjokken zodat wij weer verder kunnen rijden.

Moe maar voldaan komen we op de camping aan. Douchen, eten - lekkere bonenmaaltijd - en dan ..... lekker slapen om de volgende dag weer verder te reizen naar..........

Nee dat wordt niet de volgende blog, want Karin maakt een verhaal over autorijden in Australië.