Berwick en Melbourne

Na ons bezoek aan Telstra vertrekken we richting Melbourne. We gaan Fred en Tammy opzoeken. We hebben deze lieverds ontmoet in het voorjaar op een camping in Nederland (Ann kent Fred nog van vroeger). We lezen met veel plezier de blog waarop zij vertellen over hun emigratie naar Australië en de reizen die ze daar maken. Ook mailcontact was er af en toe en in Aussie was er ook telefonisch, sms, mail en skype contact. Ze wonen in Berwick in de buurt van Melbourne. Nee het juiste adres schrijf ik hier niet want dan krijgen ze waarschijnlijk een hoop verzoeken van campinggasten die daarnaar toe willen. Later begrijpen de lezers wel wat we bedoelen, maar nu eerst over de reis ernaar toe. We gaan via Yallourn, waar nu een grote bruinkoolfabriek staat. Hier stond vroeger een ziekenhuis waar Tammy is geboren.



 


Als we er langs rijden zien we een groot gat in de grond. Hier wint men bruinkool.

Ondertussen is het weer gaan regenen dus stappen we niet uit en rijden verder naar Moe. Dit is de plaats waar Tammy is opgegroeid totdat zij met haar ouders naar Nederland verhuisde. Dit is een leuk stadje met natuurlijk veel groen in de omgeving. Helaas regent het nog steeds en het is koud dus is er bij ons weinig animo om dit te voet te gaan verkennen. 

Verder rijden we weer nu naar het plaatsje ........(dit blijft onder ons). Dit is de plaats waar Fred en Tammy willen gaan wonen als hun huis in Nederland is verkocht (helaas voor hun ligt de huizenmarkt in Nederland op zijn gat dus wie nog een huis wil kopen). ...... lijkt een heel gezellige plaatsje te zijn met nog oude huizen in redelijke staat en sommige verwaarloosd (zonde!). In de loop van de middag rijden we verder naar Berwick. Onderweg lunchen we en sturen een sms je dat we eraan komen. Het antwoord smsje luidt: tot zo. Als we de straat in rijden staat Fred in de straat dus is het juiste huis voor ons gemakkelijk te vinden.

In Australië worden namelijk niet altijd de huisnummers vermeld dus kan het lastig zijn om het juiste adres te vinden. We mogen Wym op de oprijlaan parkeren vlak naast de caravan van de bewoners 

wel dicht op elkaar hoor op deze camping grinnik grinnik

 en dan is er een warm onthaal (letterlijk want de kachel brandt en figuurlijk van de liefdevolle warmte die van deze twee mensen afkomt) en begint het geknuffel. Heerlijk! De champagne wordt ontkurkt en het kletsen begint.
 
De eerste dag gaat dat door tot 12 uur 's nachts. Het is de afgelopen dagen en nachten erg koud geweest (ja mensen ook in Australië is er een klimaatsverandering aan de gang). We slapen in de camper en krijgen een deken mee van de "campingbeheerders" :-). Ondanks de kou worden we lachend wakker, wel later dan we gewend zijn, maar ja de nachtbrakers gingen ook veel later slapen. De volgende ochtend gaan we met de trein naar Melbourne. Het plan is de trein van 9.01 te nemen maar dat redden we niet. We kletsen met zijn vieren namelijk heel wat af!! De trein van 9.45 uur redden we wel en we komen kwart over elf aan in Melbourne, halte Flinder Street. Wat een mooi station is dit!

We kijken om ons heen en genieten van alles wat we zien. Er staat wel een koude wind, maar het zonnetje schijnt dus een goede dag om door de stad te banjeren. We bekijken St. Pauls Cathedral,



lopen over het Federation Square waar van alles gebeurt: muzikanten, een jongleur met brandende toortsen, een grappenmaker, straatschilders die op grote doeken een prachtig schilderij maken enz. enz., we zien de buitenkant van de oude gevangenis (hier is Ned Kelly opgehangen een beruchte schurk),



we lopen door Swanstreet en zijn uren zoet op de Victoria Market (een soort Beverwijkse bazaar).

We nemen de gratis tram terug naar het station, drinken nog iets bij Southgate en ploffen om 17.10 bekaf op de bank in de trein terug naar Berwick. Om kwart over zes zijn we terug. Wat een luxe camping hebben we nu toch gevonden: als je gaat douchen is het er lekker warm want er staat een kacheltje aan evenals de radio, we krijgen een extra deken (later nog een tweede) en als we doodmoe terug komen van Melbourne krijgen is er wat te drinken en bereidt Fred een heerlijke bami die we met veel smaak en gepraat eten. Onze complimenten aan de kok want het was werkelijk verrukkelijk!!!!!! En het kletsen en lachen gaat weer door tot heel laat die avond. Als we eindelijk in bed liggen vallen we snel in slaap en hebben het door de extra dekens helemaal niet koud.
De volgende dag gaan we weer met de trein op weg naar Melbourne. En ja hoor net als in Sydney is ook hier precies dit weekend onderhoud gepland, dus moeten we onderweg de trein uit en stappen we in een bus. Deze zet ons een aantal plaatsen verder weer af op een station en dan weer verder met de trein. Tijdens het koffiedrinken 's morgens horen we van Fred en Tammy hoe het zit met de tolwegen in Sydney (ook in Melbourne) en oeps...... slik...... we zijn in Sydney via de tolwegen verder gereden en hebben niet betaald. Dit gaat dan ook niet zoals in bijvoorbeeld Frankrijk op de tolweg maar hier blijk je het bedrag binnen drie dagen op een postkantoor te moeten betalen en het is inmiddels al anderhalve week geleden dus die mogelijkheid is er niet meer, vertelt men ons op het postkantoor. We krijgen het advies om het kantoor van de Melbourne tolweg te bellen en dat doen we, maar daar is men ons niet al te behulpzaam dus laten we het er voorlopig verder bij zitten en gaan de stad verder verkennen. Door het verzamelen van alle info en het proberen de tol alsnog te kunnen betalen en doordat we tussendoor met de bus moesten, gaan we pas om 13.00 uur op weg naar de Botanical Gardens.  

 

We doen dit allemaal lopend waardoor onze beenspieren zich weer aardig ontwikkelen. Onderweg lopen we langs het stadion waar de Australian Open (tennis) wordt gespeeld. De tuinen zijn mooi, maar we vinden ze niet zo mooi als in Sydney (verwende krengetjes als we zijn grinnik grinnik). Na veel lopen, kijken en af en toe wat drinken of ons boterhammetje etend gaan we om half zes weer met de trein naar huis. Tuurlijk weer onderweg eruit om met de bus verder te gaan en dan weer de trein in....... tja de trein rijdt voor onze neus weg dus dat wordt drie kwartier wachten. Er is heel wat gemopper rondom ons, maar er zit toch niets anders op dan gelaten te wachten. Eindelijk om zeven uur in de avond zijn we weer thuis (zo voelt het ondertussen wel). We maken nu zelf een vegetarische bonenmaaltijd voor ons viertjes en pratend, lachend en drinkend verorberen we die gezellig. Waar vind je een camping waar voor je wordt gewassen, er een maaltijd wordt bereidt als je moe terug komt uit Melbourne en waar je naar Nederland mag bellen? (Karin belt mams). We laten ons graag "overhalen" om nog een nacht te blijven. Zondagochtend ontbijten we met zijn 4tjes met een door de gastheer heerlijk gebakken eitje terwijl de gastvrouw de tafel dekt enz. Wat een verwennerij!

Het is zondag en nee we gaan vandaag niet naar Melbourne. Voor ons geen trein meer in Australië! Na het heerlijke ontbijt - niet alleen heerlijk door het ontbijt, maar vooral door het ontzettend fijne gezelschap van deze twee lieverds - 

lopen we naar de markt op de showground waar van alles te zien en te koop is.
Van plantjes tot zeep en natuurlijk eten en oh ja..... ook Hollandse poffertjes (nee niet gegeten).

Via de villawijk van Berwick lopen we naar de Woollies en doen onze inkopen. We maken vanavond een viscurry. Na thuiskomst doet iedereen wat nodig is of waar hij of zij zin in heeft lekker in het zonnetje of in de schaduw in de tuin. Het is inmiddels heerlijk weer geworden. Wij proberen een blog over Sydney in elkaar te flansen, maar dat gaat niet zo lekker dus stoppen maar en morgen weer verder. 's Avonds belt Ann met Miranda en Karin met haar vader. Wat een heerlijke dagen hebben we achter de rug. Lief en gezellig gezelschap, een buitengewone camping en het is niet meer koud. Wat wil een mens nog meer? Iets vroeger dan de vorige avonden gaan we moe maar tevreden slapen.
De volgende ochtend na het ochtendritueel moeten we echt afscheid namen van Fred en Tammy. We proberen het droog te houden, maar dat lukt niet helemaal. We knuffelen en bedanken ze voor de gastvrijheid en vooral hun zeer fijne gezelschap en als we in de camper zitten en weg rijden komen de waterlanders. Dit afscheid nemen doet pijn! We gaan op weg naar Bendigo met gemengde gevoelens.