Te Anau

Lake Te Anau

Als we weg rijden uit Queenstown regent het een beetje, maar als we een tijdje onderweg zijn wordt het droog en gaat de zon weer schijnen. Onze bestemming vandaag is Te Anau en dat ligt bij Fiordland, hier zijn de Nieuwzeelandse fjorden. Het schijnt er machtig mooi te zijn dus we kijken er wel naar uit (alweer, het genieten houdt niet op deze drie maanden). We rijden - zoals we de afgelopen weken al veel hebben gedaan - over bergen en door dalen, door en langs bossen, zien ontzettend veel schapen en ook koeien en zelfs herten en genieten van het mooie Lake Wakatipu. Er staat heel veel brem in bloei langs de weg en dat is een prachtig gezicht. Later horen we dat brem is geïmporteerd in NZ om als heggen te gebruiken. Nu is het niet meer uit te roeien vanwege de zaden die overal zijn verspreid. Onderweg houden we een lange koffiepauze. Lekker om je huis bij je te hebben, je stopt, maakt koffie en/of een boterham, pakt je stoel en gaat dan lekker buiten zitten eten, tenminste..... als er geen sandflies in de buurt zijn. En als je genoeg hebt gegeten en genoten, pak je de boel weer in en rijd je gewoon weer verder. Luxe waar we dagelijks van genieten.

Lake Te Anau

Als we bij Te Anau aankomen vinden we al snel de camping en settelen ons voor drie nachten. We doen die dagen drie wassen, de boodschappen, wandelen langs Lake Te Anau en bezoeken een "Wild Life Center" (stelt niet veel voor want er staan slechts een paar kooien met een vogel erin (een kea, een soort papagaai e.d.). We gaan de eerste avond wel op tijd naar bed want de volgende dag worden we om half acht opgehaald. We gaan dan reizen met de bus, boot, bus en boot en dat vice versa. En ja hoor al loopt de wekken niet af, we staan op tijd buiten de poort van het caravanpark en laat de bus nu ook op tijd zijn, wat een feest. Als we bij de wharf in Manapouri aankomen moeten we nog even wachten voordat we de boot op kunnen. Als het sein wordt gegeven gaan we - samen met andere mensen natuurlijk want het is helaas geen privétripje - aan boord om aan het tweede deel van deze dag te beginnen.

Lake Manapouri


Het is wat bewolkt als we gaan varen, maar wat is Lake Manapouri mooi. Na ruim een uur varen komen we aan bij het eind van het meer en daar wacht een bus op ons. Wat jammer nu van al die sandflies en wat een geluk dat wij ons lekker hebben ingesmeerd! Met de bus rijden we naar een powerstation waar elektriciteit wordt opgewekt door middel van waterkracht. We rijden door een lange tunnel in een berg en komen dan aan diep in de berg waar het allemaal gebeurt. Water uit Lake Manapouri valt door buizen naar beneden, hierdoor worden turbines aangedreven waardoor elektriciteit wordt opgewekt. Alle tunnels en andere ruimtes zijn geboord. Vorig jaar was er een hevige aardbeving en bij controle bleek dat er weinig schade was aangericht en gelukkig waren er op dat moment geen mensen aan het werk. Toch mooi dat dit allemaal kan en hier denk je niet aan als je het lichtknopje op aan of uit zet. Lake Manapouri wordt trouwens weer gevoed door Lake Te Anau - dit ligt iets hoger. Hoe de buschauffeur het voor elkaar krijgt weten we niet, maar het is kunstig, de bus draait en langs dezelfde donkere tunnelweg verlaten we het binnenste en gaan weer op weg nu naar de Doubtful Sound.
De weg klimt terwijl we rijden door een regenwoud. Soms zien we van die spooky bomen, die je ook weleens in een griezelfilm ziet. Uiteindelijk zien we vanuit de hoogte op de Wilmot Pas het begin van de fjord liggen. Wat een uitzicht! We hebben een fotostop voordat we weer verder rijden naar de plaats waar de boot al op ons ligt te wachten.



Wilmot Pass

 Het is een prachtig schip waarmee we verder gaan varen. En mooi dat het er is, zooooo mooi dat er echt geen woorden genoeg zijn om dit te beschrijven. Ook met foto's en videofilm zal dit niet kunnen worden overgebracht. Er worden heel wat foto's gemaakt en op een gegeven moment zien we in de verte..... is dat het einde van de wereld? Als we verder varen zien we dat dit de overgang is van de fjord naar de Tasmanzee. Prachtig wat een uitzicht en wat een moois. Ja we vervallen in herhalingen maar het is wel de werkelijkheid. 
We zien zeehonden spelen op een rots en in de zee en zien ook nog wat dolfijnen rond de boot zwemmen. Helaas wordt Karin weer zeeziek als we buitengaats zijn, maar gelukkig blijven we daar niet lang en gaat de misselijkheid weer over als we in het rustige water van de Doubtful Sound terug komen.

De terugtocht is weer begonnen, maar wel met beter weer want de zon schijnt meer (op de heenweg kregen we nog een flinke hoosbui over ons heen). Terwijl Ann boven op het dek geniet, filmt en fotografeert, geniet Karin binnen van het zonnetje en al het moois. Heel tevreden komen we weer terug in Manapouri en later met de bus weer in Te Anau. We halen fish en chips en dan is er alweer een eind gekomen aan een prachtige dag. Wat zijn we toch een geluksvogels.


Nog wat foto's van Doubtful Sound