Tam Coc

Vandaag is Tam Coc de eindbestemming. Ongeveer 130 kilometer vanaf Hanoi.
Om 8 uur vertrekken we vanaf het hotel en onderweg is het volop genieten van alle drukte die we zien langs de kant van de weg. Fietsen, scooters, auto's, vrachtwagen alles kris kras door elkaar heen. Maar dan bereiken we de snelweg c.q tolweg en lijkt het er allemaal weer wat rustiger aan toe gaan. Een stuk verder zijn we weer van de tolweg af en belanden we in een file. De oorzaak blijkt een ongeluk met een scooter te zijn en dat midden op een brug die toch al smaller is dan de weg die er op uitkomt. Wanneer iedereen keurig in een rij was blijven staan was de file zo opgelost, maar nee hoor in Vietnam ontstaan er direct drie rijen omdat iedereen als eerste over de brug wil. Met als gevolg dat alles veel langer duurt.

De eerste stop is Hoa Lu. Dit was de vroegere hoofdstad van Vietnam. Hier zijn veel overblijfselen uit de Dinh-dynastie terug te vinden. Zo staan er 2 tempels ter ere van koningen die regeerden in een periode van 29 jaar, met daarin beelden van de vorsten van vroeger al dan niet populair.

al eeuwen oud en nog steeds gaaf

de koning

de koningin

Bij de ingang van de tempel willen we een "zielige oude vrouw" helpen. Ze heeft een handje euro's die zij niet kan wisselen omdat de bank geen munten accepteert. Wij willen de munten wel omwisselen in papiergeld. Samen tellen we 20 euro's. Op het moment dat wij het eurobiljet hebben gepakt en het willen omwisselen ziet Ann dat er opeens diverse euromunten uit de hand van de vrouw zijn verdwenen. Ze wil ook niet meer dat wij het natellen. Ja ja....... mocht ze willen. Er ontbreekt zo maar 8 euro. Helaas voor haar is de wisseltruc deze keer niet gelukt. Hoezo "zielig oude vrouw" we zijn weer een illusie armer, maar gelukkig niet in euro's armer geworden. Ook onze gids is erg boos en waarschuwt deze mensen dat hij voortaan "zijn" toeristen waarschuwt voor deze truc en als hij het nog eens hoort of ziet dan waarschuwt hij de manager van het complex. Zo hopelijk hebben we hierdoor toekomstige slachtoffers gered.

In de omgeving rondom Tam Coc staan allemaal kalkrotsen en daarom wordt deze omgeving ook wel Halong van het vaste land genoemd. Na een lunch in het dorpje Ninh Binh stappen we in een klein bootje en varen we door smalle kanalen, langs rijstvelden en onder door water uitgesleten rotsen door. Ondanks dat het toeristenseizoen hier nog niet is begonnen, was het wel regelmatig filevaren. De dames (en soms heren) die de bootjes roeien - ze roeien regelmatig ook met hun voeten - zien hun kans schoon en proberen hun klanten wat Dong af te troggelen door hun waar te verkopen. Deze excursie was leuk, maar het zal waarschijnlijk niet het hoogtepunt van onze vakantie zijn.

Aan het werk op het land

Het eenzame vissertje

File varen door de grot

Foto vanuit de grot, zonder andere bootjes

Eendenfarm

Begraafplaats langs de kant van de rivier

Deze dame roeide samen met haar dochter onze boot

We worden afgezet bij ons hotel, checken in en lopen dan nog even naar het dorpje. Daar is het markt. Leuk om te zien wat de vriendelijke vrouwen allemaal verkopen. We kopen en eten een soort appelflap. We denken dat deze is gemaakt van rijst en boontjes omdat een oud vrouwtje ons dat probeerde te vertellen door het laten zien van de ingrediënten. We kunnen niet met de mensen praten omdat we te weinig kennis van de Vietnamese taal hebben, dus gaat de communicatie met handen en voeten en veel glimlachen. Het gaat ons goed af want we kunnen nog steeds duidelijk maken wat we willen.

Suikerriet schoonmaken en klaar maken voor de verkoop

Vrouwtje van de "appelflap"

's Middags hebben we een uitgebreide lunch gehad, dus ons avondeten bestaat deze keer uit een broodje, met een banaan en ijsthee. Helaas werkt hier de internetverbinding niet dus maken we deze tekst alvast en zoeken daar ook de foto's bij zodat we deze blog morgen kunnen plaatsen. We zijn van al het gereis, het vroege opstaan en de vele indrukken die we opdoen best vermoeid en liggen dan ook weer vroeg in bed.