Treinreis naar Lao Cai/Sapa

Aangekomen op het station werden we naar de wachtkamer gebracht voor de reizigers die reserveerden voor de softsleepercoupés. We waren ruim op tijd dus gingen Karin en de gids nog even op jacht naar een ATM om wat geld te pinnen. Het voelt zo lekker om miljonair te zijn! We lopen regelmatig met een paar miljoen op zak. Natuurlijk zijn dat Vietnamese New Dong dus niet zo heel veel waard, maar toch......
Gelukkig was het bij de vierde ATM raak  (de rest werkte niet) en kon Karin haar rekening plunderen en zodat we wij weer voldoende geld hebben om de volgende dagen door te komen. Weer terug in het station konden we gelijk naar de trein gaan met de bagage. Gelukkig waren er twee sterke mannen die ons hielpen want we moesten over de rails klauteren om bij het juiste perron te komen en dan ook nog door een smalle gang naar onze coupé. De tassen onder de bank installeren en dan na de laatste intructies van de gids hadden we voor een korte tijd de ruimte voor onszelf. Er stonden wat flesjes water, een paar bananen, pinda's, vochtige doekjes en tandenborstels alles service van de treinmaatschappij.

Ook de thee (of koffie) die ze brachten was gratis. Wat een service. De bedden waren al opgemaakt en voelden goed dus we dachten een goede nachtrust te krijgen. Niets bleek minder waar: de trein schudde en schommelde af en toe vreselijk zodat we in ons bed heen en weer en op en neer werden gegooid. Toch hebben we wel wat geslapen tot vijf uur in de ochtend want daar was de klop op de deur: wakker worden! We zijn er eindelijk en snelden de trein uit naar de  uitgang. We leveren onze kaartjes in en ja hoor de  gids stond al klaar met de chauffeur en die brachten ons gelijk naar een restaurant voor een ontbijt.

Karin geniet van haar ontbijtje

Na het onbijt zijn we op weg gegaan naar de grens met China. De grens gaat om zeven precies open zodat de Vietenamese mensen daarnaar toe kunnen gaan om spullen te kopen,  die weer op de Vietnamese markt worden verkocht en natuurlijk voor meer geld.  Het was wel grappig om te zien hoe de Vietnamese mensen renden om zo snel mogelijk naar China te gaan zodra de grens open gaat. We vonden het wel bijzonder om dit te kunnen zien en zo dichtbij China te staan.

Chinese grens

Leuk om te weten en zien is dat de Vietnamese taal wordt geschreven met letters en de Chinese met karakters.

En dan als bijna iedereen in China is gaan we verder op weg om een boottochtje te maken op de rivier.

Na de boottocht lopen we door een dorpje van de Ha Nhi stam.

wat een schatjes hè

boven de was drogen de sesamzaadjes

Hierna gaan we op weg naar Bac Há een klein dorpje waar ze op zondag een markt houden. Hier komen alle etnische groepen naar toe om hun produkten te verkopen. Groenten, fruit, kleding, schoenen en laarsen, muziekinstrumenten, vlees, vis maar ook kippen, varkens, honden en buffels. De mensen hebben geen auto dus de spullen worden vervoerd per scooter, per fiets of te voet.

muziekinstrumenten voor de verkoop: demonstratie

varkensvet en -kop bahhhhhhhh

Na de markt rijden we door naar Sa Pa. Hier is het koud (1700 meter) en mistig. 's Middags hebben we warm Vietnamees gegeten en 's avonds nemen we een heerlijke pizza. Terug in het hotel zijn we bekaf en nemen een douche/bad en duiken onder de wol (eerst nog de blog natuurlijk). Ann heeft erg last van astma - komt door de rook van de houtskoolvuurtjes en uitlaatgassen hier want dat is nogal aanwezig. Gelukkig hoeven we na al de "ontberingen" niet vroeg op want om 10.00 uur worden we pas opgehaald voor de rest van het programma, maar daarover later meer.