We horen dat het binnenkort veteranendag is. Dan worden er herdenkingen gehouden, maar voor die tijd worden eerst de monumenten schoongemaakt. Op het moment dat wij hier zijn komt een hele groep schoolkinderen aan om samen met de leerkrachten schoon te maken en te oefenen voor de herdenking.
zonaanbidster |
rubberbomenplantage |
Al verder rijdend door een prachtige omgeving komen we bij het legermuseum. Hier staan nog helicopters en tanks uit de tijd van de Vietnamese oorlog evenals een groot transportvliegtuig, er is nog een stuk van de landingsbaan (natuurlijk ook de baan om op te stijgen hahahaha) te zien en een bunker om in te schuilen. Indrukwekkend om de omgeving te zien waarover vele films zijn gemaakt. We willen niet te veel stil staan bij de vele slachtoffers van deze waanzinnige oorlog, maar kunnen ons wel voorstellen wat een hel het hier moet zijn geweest. Het opmerkelijke vinden wij, dat we van de Vietnamezen in het noorden en hier in het midden van Vietnam verschillende visies te horen krijgen over deze oorlog. Zo merken we weer dat ieder met zijn eigen blik de wereld in kijkt.
deel van de start- c.q. landingsbaan |
Onderweg een korte stop om nog maar eens één van de vele monumenten te fotograferen en even verderop een dorpje van een bergvolk te bezoeken. Grote armoede zien we hier, maar er hangen wel satelietschotels! voor de televisie- ontvangst aan de armoedige hutten. Wat een tegenstellingen!
Dan gaan we op weg naar de tunnels waar tijdens de oorlog hele gezinnen onder de grond leefden en ieder hun eigen 'woonkamer' had en waar zelfs een heuse kraamkamer was ondergebracht. Veel tijd om foto's te maken krijgen we niet van de gids (hij rent voor ons uit met zijn zaklantaarn en ook al zijn er lampjes opgehangen in de gangen toch is het er behoorlijk donker en kunnen we weinig zien. Dus af en toe een schreeuw van ons: "slow down" en dat doet hij dan weer voor een minuut en hupsakee daar gaat hij weer. Nee het is niet echt een goede gids, we zijn in het noorden beter gewend.
Er zijn meerdere in- c.q. uitgangen in de tunnels. Deze liggen zowel in het bos als aan het strand. Het is een benauwende ervaring om in de tunnels rond te lopen zeker als we ons bedenken dat men daar zeven jaar grotendeels onder de grond heeft gewoond. De ingangen zijn en waren trouwens wel goed verborgen. Er zijn overal loopgangen aangelegd waarboven bomen en struiken het uitzicht belemmerden, zodat men vanuit de vliegtuigen niet kon zien dat er voedsel, wapens enz. werden aangevoerd en natuurlijk zag men vanuit de lucht dan ook niet dat er mensen liepen.
verborgen ingang naar de loopgangen en de tunnels |
Karin gaat één van de ingangen binnen |
de kraamkamer |
Buiten zien we mooie natuur. De vele bamboe was prachtig zie maar op de foto's.
Alweer een monument ter herdenking aan de gevallen doden van de oorlog.
alweer een herdenkingsmonument |
uitzicht vanaf het monument |
1 opmerking:
Hallo Meisjes, erg indrukwekkend al dat gedoe over de oorlog. Die ondergrondse huisjes zou niets voor Fred zijn geweest. Ik loop een beetje achter met het lezen van jullie blogje maar ik haal het nog wel in hoor meisjes, jullie gaan ook zooooo snel.
Een reactie posten