Mekong Delta

Op weg naar de Mekong River en het boottochtje stoppen we voor een bezoek aan de Cao Dai tempel. Niet de hoofdtempel want die is er ver weg van Saigon, maar een kleiner exemplaar die er wel hetzelfde uitziet. De hoofdtempel ligt in de provincie Tay Ninh (dichtbij de grens van Cambodja).  De  'Cao Dai'-tempel is heel  kleurrijk. Het geloof van de Cao Dai ontstond in 1926, toen Ngo Minh Chieu in ‘contact’ kwam met Cao Dai, het hoogste Opperwezen. Deze spoorde hem aan om het beste uit alle wereldreligies met elkaar te combineren en er zo een nieuwe, ideale godsdienst van te laten ontstaan. Zo ontstond er een mengeling van onder meer Boeddhisme, Confucianisme, de Islam, het Christendom, het Hindoeïsme en het Vietnamees Spiritualisme. Na de Tweede Wereldoorlog kreeg de sekte steeds meer politieke en militaire invloed, en bezat zelfs een leger van 25.000 man. In 1956 werd de sekte door president Diem ontwapend, maar behield wel haar politieke macht. Na 1975 nam de betekenis door overheidsingrijpen sterk af maar de laatste jaren neemt de religieuze betekenis in ieder geval weer toe. De aanhangers van Cao Dai wonen vooral in de Mekongdelta en in de provincie Tay Ninh. Het symbool van de Cao Dai is het alziende oog en hun motto luidt: ‘Dieu et Humanité, Amour et Justice’ = ‘God en de Mensheid, Liefde en Gerechtigheid’. Deze stroming heeft meerdere soorten heiligen. Jezus is er één van, maar ook Victor Hugo hoort erbij. Hier in Vietnam is het erkend als een religie, maar in de VS is het een sekte. Er zijn slechts twee leiders geweest, 1 is overleden en de andere is gevangen genomen en vermoord (is ons verteld). De Vietnamese regering wilde de nieuwe leider benoemen, maar dat hebben de volgelingen geweigerd en sindsdien hebben ze geen leider meer.

alziend oog

Na dit  interessante bezoek stappen we weer in deauto en gaan op weg naar de boot. Het blijkt een grote boot voor ons tweetjes te zijn. Wel met de gids uiteraard. 

 

Er liggen diverse soorten fruit aan boord en een groot deel verorberen we met smaak.

Onderweg zien we een kerk gebouwd in de tijd dat de Fransen Vietnam bezetten en stoppen we bij een dorpje en bekijken we o.a. het maken van rijstpapier (gebruikt voor de Vietnamese loempia's), het maken van rijstwijn (Mekong water genoemd), snoepjes van caramel, pinda's, vruchten en ook het maken en verwerken van poprijst. De ongepelde rijst doet een man in heel heet zand en roert hij snel erdoor, de rijst popt, gaat dan in een zeef en hij zeeft het zand eruit, nog een keer in een andere  zeef en dan zijn de schilletjes van de rijst eruit en blijft dus de witte gepopte rijst over. De schilletjes worden gebruikt om de ovens te laten branden. Er volgen nog meer bewerkingen: zie het filmpje en de foto's. We varen verder langs de floating market (kleintje) en leggen aan bij een volgend dorpje voor de lunch. Dit restaurant is een heel oud origineel Vietnamees huis waar nu dus een restaurant is  dat ook in gebruik is als homestay. In de tuin groeien allerlei vruchten (mango, jackfruits, bananen, een soort appeltjes enz.) Er is ook een eigen viskwekerij. De lunch die we krijgen komt uit eigen tuin. 

in de verte de kerk uit de Franse tijd

wat een antennes!

teveel water aan boord dus hozen

 

het maken van rijstwijn

maken van rijstpapier

en dan drogen

caramel maken voor snoepjes

caramel snijden en inpakken

zwaar is deze python

papaja's

jackfruit

bijen voor de honing

rijst poppen

rijst popt door heet zand

caramel maken voor de pop rijst

gepopte rijst mengen met caramel

gepopte rijst gemengd met caramel in blokje verpakken

even afwassen

vechthanen te koop

bananen met bloem

tamarinde

oude huis waar we lunchen

bloem van een bananenboom

garnalen in bassin

zo op je  bord

lekker visje

Na  de lunch moeten we even wachten met verder varen want het is heel laag water en de gids wil ons graag door een kreek laten varen om een eilandje heen. We zien het water steeds harder gaan stromen en even later genieten we weer verder van alles wat we zien.

kreek met laag water

huis

huis een stukje verderop: tegenstelling

veerpont

bijna bij de aanlegplaats

Rond 16.00 uur zijn we weer terug bij de aanlegplaats en gaan we snel naar "huis". Het is nog twee uur rijden dus als we mazzel hebben (geen trafficjams) zijn we tegen 18.00 uur thuis. Bekaf zijn we, maar we moeten onze tassen nog wel inpakken dus gelijk aan de slag, dan nog even wat lezen voordat onze lichtjes uitgaan. Morgen gaan we naar Phu Quoc onze laatste bestemming.