Camagüey

Deze ochtend niet zo vroeg reveille want we gaan pas om 9.00 uur weer op weg, dus lekker rustig ontbijten en nog even op het balkon genieten. De verschillende koetsen die we overal zien zijn zo leuk om naar te kijken. 

 

met aanhanger









Pacho maakt de ramen schoon voor vertrek

Als we de kamer verlaten blijven er wat cadeautjes achter voor het kamermeisje als beloning voor de schone kamer. Ze is er zo blij mee dat Karin spontaan een knuffel krijgt van haar. Een mooi begin van de dag en nu gaan we Camagüey (gesticht in1514) onveilig maken. Het stadje is gebouwd als een doolhof. Dit was om de vele piraten en ander gespuis zo'n klein mogelijk kans te geven om te vluchten en liever nog te voorkomen dat ze kwamen plunderen. Volgens overlevering hielp dat niet echt. We zien er, zoals we in meerdere steden zagen, kerken, oude huizen, koetsen, nieuwe en oude auto's en dit keer een plein met een standbeeld van een dappere gesneuvelde strijder. Leuke anekdote: als het paard met één been omhoog staat betekent het dat de dappere man is gesneuveld tijdens de strijd. 

Dit is een standbeeld van Ignasio Agramonte. Hij was een generaal van de opstandelingen in Camagüey tijdens de eerste onafhankelijkheidsoorlog, ook bekend als de 10-jarige oorlog (1868-1878). Vele heldendaden worden hem toegedicht en er zijn dan ook vele gebouwen, pleinen en zelfs het (internationale) vliegveld is naar deze man vernoemd. In die tijd was Camagüey een havenstad en ook een piratennest. Leuk om te weten: Piet Hein wordt in Cuba ook als piraat gezien en daar is misschien wel wat voor te zeggen als je nadenkt wat hij heeft "veroverd". De stad was in 1528 al tweemaal verwoest, dus verplaatste de Spaanse regering de nederzetting naar het binnenland. Helaas hielp dit weinig om de piraterij tegen te houden.
Zo na dit achtergrond verhaaltje gaan we het geboortehuis van deze held bezoeken.

Ignacio Agramonte (schilderij)

In de regentijd ving men het water op in grote kruiken. Deze stonden hier op de patio opgesteld. Hoe meer kruiken men had des te meer water in reserve.





prachtige waaier



Hieronder het hemd van de held mèt bloedvlekken. Het hing daar in een vitrinekast en de kale plekken laten zien hoe vergaan dit is. 

Als we de Iglesia Nuestra Senora de la Merced (1748) willen bezoeken - nu niet lachen - horen we dat de priester in retraite is en dat we niet naar binnen mogen. Wij zien niet in dat je hiervoor de kerk moet sluiten, maar ja het is Cuba. Onderweg naar het museum komen we een andere kerk tegen, niet zo imposant maar toch even naar binnen.

Bij de kerk zien we nonnen uit een Afrikaans land de buitenboel schrobben.

originele huisjes

Nu het museum Agnasio Agramonte. Hier staan niet alleen meubelen en gebruiksvoorwerpen, er is ook een zoölogische afdeling met opgezette dieren. Helaas is de laatste gesloten vanwege renovatie. Vlakbij het museum zien we ineens een treinstation, oud en vervallen. 

 




 

waterzuivering; het water liep door
de steen in de kruik





Wij vinden het leuk om te zien hoe mensen (en dat zijn meestal de rijken) lang geleden leefden. Het is tijd om naar onze volgende bestemming te rijden Holguín en een  hotel op te zoeken. Aangekomen natuurlijk eerst kamerinspectie. Gelukkig schimmelvrij, maar daar is ook alles meegezegd. De kamer is niet gezellig te maken met twee grote lampen aan het plafond. Alles is wat sleets, maar wel schoon. Als we lekker rustig op de kamer zitten, schrikken we ons een hoedje, de disco gaat beginnen!

Gelukkig stopt de herrie niet al te laat (23.15) en kunnen we onze oogjes dicht doen. Tot morgen.