Santiago de Cuba is wereldwijd bekend. Er is veel te vertellen over de geschiedenis van de stad en de omgeving (er wordt veel koffie verbouwd). Hier is de integratie tussen Spanjaarden, Fransen, Afrikanen een normale zaak. Deze culturen en gewoonten ontwikkelden zich tot een geheel andere cultuur met andere muzieksoorten, feesten, dansvormen en religies. Doordat de rassen zich vermengden hebben de inwoners van Santiago een geheel eigen stijl. Ze hebben een groter gevoel voor ritme, zijn vriendelijker en hulpvaardiger. Bovendien is de temperatuur in Santiago het hoogste van heel Cuba, het kan rond de veertig graden zijn! Dus het rustige tempo is hier mee verklaard.
Op een gegeven moment zien we Santiago liggen. De gids vertelt dat vóór de orkaan Sandy (ja die ook in New York veel ellende bracht) de stad niet te zien was als je kwam aanrijden. Er stond een groot woud voor en dat is nu bijna helemaal verdwenen. De Cubanen hebben ook veel ellende gehad door deze orkaan, huizen vernietigd, bomen geknapt als luciferhoutjes, doden en gewonden enz. Onze eerste stop is een monument voor allen die hun bloed hebben vergoten om Cuba vrij te maken van veroveraars. Dit ligt - uiteraard - aan een Plein van de Revolutie. Hier brandt ook de eeuwige vlam.
Het monument bestaat niet alleen uit de eeuwige vlam en bovenstaand gebouw, maar er staat ook een standbeeld met een held op een paard. Beide voorbenen van het paard zijn los van de grond. Dit betekent dat die persoon niet is overleden tijdens de strijd, maar erna. Rondom het standbeeld staan 23 grote machetes die een symbool vormen voor 23 februari 1895, de dag waarop de tweede onafhankelijkheidsoorlog uitbrak. Een oorlog waarin Antonio Maceo een grote rol speelde. Wij hebben ons bij de machetes laten vereeuwigen.
 |
| standbeeld van Antonío Maceo |
Hierna gaan we naar het hotel om in te checken. Prachtig hotel weer met een mooi zwembad. Het is erg warm ca. 36 graden dus snel badpakken uit de koffer en lekker een duik nemen en wat zonnen.
's Avonds genieten van we Italiaans eten op zijn Cubaans en van een zonsondergang.
Na een heerlijke nacht en een goed ontbijt gaan we naar het museum van de 26e juli. Dit museum was vroeger de Moncada kazerne. Hier vond in 1953 de eerste mislukte aanval van Castro en zijn trawanten plaats. In de voorgevel bevinden zich nog steeds de inslagen van de kogels. Al zijn het niet de originele, maar gereconstueerde toch maakt het indruk op ons als je dit ziet. De reconstructie is aan de hand van foto's gedaan. Reden: de originele gaten waren al dichtgemetseld. De reden van de opstand was de grote armoede en onderdrukking door dictator Batista.
Eenderde van de vroegere kazerne is het museum, de rest is als school in gebruik.
 |
| het museum/kazerne |
 |
| de kogelgaten |
 |
| in deze huisjes woonden de soldaten van de kazerne |
In het museum zien we een overzicht van alles wat zich voor, op en na de 26ste juli 1953 heeft afgespeeld in de omgeving van de kazerne. De eerste aanval mislukte en Fidel werd gevangen genomen, ontsnapte met hulp en vluchtte naar Mexico, waar hij de tweede poging heeft voorbereid. In 1959 lukte het om Batista te verdrijven. Deze vluchtte naar de Dominicaanse Republiek met enige miljoenen. Later heeft hij in Spanje asiel gevraagd en gekregen. In dit museum krijgen we een goede indruk van de bloedige strijd, we zien er bebloede kledingstukken van omgekomenen, beelden van gedode militairen en revolutionairen en er wordt inzicht gegeven in de strijd in de bergen. Ook is de martelkamer te zien. De kamer van Batista en consorten lag er recht tegenover zodat hij vanachter zijn bureau goed kon zien hoe de mensen werden gemarteld. De wachtkamer voor bezoekers lag er vlakbij, dus als familie een gevangene kwam opzoeken, hoorde men het geschreeuw en gekerm van het gemartelde familielid. Wreedheid ten top! Ook de Amerikanen hebben er veel bloed vergoten, zogenaamd om de belangen te behartigen. Ach er is veel meer te vertellen over de geschiedenis van Cuba, maar dan komt er geen einde aan deze blog dus tijd om verder te gaan op naar het centrum van de stad. Dit wordt gevormd door Parque Céspedes, zoals zoveel centrale pleinen waar de legers hun kwartiers hadden. Het is een gezellig plein met veel groen en gedomineerd door de Catedral de Nuestra Senora de la Asunción. Deze is vele malen vernield door branden, plundering en aardbevingen. In 1991 heeft de paus een bezoek gebracht, waardoor een grote renovatie plaatsvond. Binnen viel het tegen omdat er wordt gerenoveerd, maar de kerk zelf is mooi gebouwd. Op het dak staat tussen twee torens een manshoge engel.
Hier zien we ook het oudste woonhuis van Latijns/Amerika. Het was de woning van de eerste goeverneur van Cuba. Jammer genoeg konden we niet binnen bekijken, want ze waren aan het dweilen! Wel even een snel een foto mogen maken van een deel van de patio.
Even tussendoor en misschien leuk om te weten. De bacardi rum is genoemd naar de rumkoning Bacardí, die ook burgemeester van Santiago was.
 |
| het Barcardi museum |
Vlakbij de kathedraal staat het Hotel Casa Grande waar wij een koffiebreak hebben. We hebben er gratis muziek bij want beneden op het plein staat zomaar ineens een groepje muzikanten. We maken natuurlijk foto´s en een filmpje (het geluid is niet best dus niet afspelen als je dat niet prettig vindt).
Na de koffie gaan we weer lopen over de lokale markt en over een boulevard. Overal is het druk, mannen spelen schaak en domino, we zien veel spelende muzikanten, een rasta man vlecht manden, een vrouw rust uit van het koek verkopen. Ach teveel om op te noemen dus kijk maar naar de foto's en een filmpje.
 |
| markt |
 |
| moderne taxi |
Het Castillo del Morro bewaakt de ingang van de haven. Hier heb je een schitterend uitzicht over de baai van Santiago. Het werd ooit gebouwd om piraten tijdig te kunnen signaleren en te bestrijden. Het huidige kasteel dateert uit het einde van de zeventiende eeuw en maakt een solide indruk.
 |
| vloog over |
Als laatste foto van Santiago een overzicht van de stad. De foto is een beetje wazig omdat dit door een raam van het hotel is gefotografeerd.
