Van vrijheid over naar het gewone leven

Nu en dat gewone leven is echt het gewone leven. We willen het gevoel van vrijheid en geen stress vasthouden, maar dat valt niet mee. Ik begin maar gewoon met de eerste dagen.

Mistig en koud Nederland

 Ondanks de lange en vermoeiende reis willen we wakker blijven om gelijk weer in het ritme van Nederland te komen en een jetlag te vermijden. We gaan dus driftig aan het werk zoals: koffer uitpakken, wassen, boodschappen doen en meer van dat soort ongein. Ook de post ophalen evenals de auto die buiten onze woonplaats is ondergebracht. Dan komt het doornemen van de post. Nu hadden we voor onze reis – tenminste daar gingen we vanuit – alles goed geregeld en o.a. onze post door de TNT doorzendservice laten sturen naar een ander adres elders in het land. Wat schetst onze verbazing? Tussen onze post die deels toch in onze brievenbussen is gedeponeerd, vinden we de werkinstructie voor de medewerkers van de betreffende afdeling bij TNT. Wat moeten wij daar nu mee? Volgens de buurvrouw - die de brievenbus gelukkig toch controleerde -  was dit al een paar weken voordat we thuis kwamen bezorgd. Op het adres waar de post naar toe moest, lag niet zoveel en dat begrijpen we nu wel. Voor deze service betaalden we behoorlijk wat Euries en als dan blijkt dat TNT niet doet wat is afgesproken, is dat een behoorlijke teleurstelling. We mailen deze klacht naar Klantenservice van TNT. Nou ja Klantenservice! We krijgen een nietszeggend antwoord. Dus een telefoontje eraan gewaagd. Tijdens dit gesprek ook geen excuus, maar wel diverse keren de vraag om een afspraak te maken zodat een TNT medeweker de werkinstructie thuis kan  ophalen. We zien hier echt het nut niet van in. Deze dame vraagt steeds weer het om ons telefoonnummer. Nee mevrouw dat is geheim. Om het verhaal kort te maken: na een aantal keren mailen en telefoneren kregen we wat geld terug voor niet geleverde diensten en ze sturen een excuusbrief.
Weet je waar TNT die brief heen stuurt??? Ja het is echt waar naar het doorzendadres elders in het land. Waar is die ouderwetse service van PTT Post gebleven?

Tussen de poststukken vind ik ook een brief van het energiebedrijf met het verzoek om te bellen voor een afspraak. Er moet een andere gasmeter komen omdat de teller niet meer werkt. Deze is blijven stilstaan op dezelfde stand als tijdens de opname vorig jaar. (Voor vertrek de jaarlijkse meterstand opgenomen). Ik bel de volgende ochtend en 5 januari in de ochtend kan ik de monteur verwachten. Een erg onbeleefde en onvriendelijk man die geen enkel beleefd antwoord op onze vragen wilde (of kon?) geven. De details van het gesprek zal ik niet vermelden. Afijn de monteur plaatst de meter en een paar weken later ligt de eindafrekening in mijn brievenbus. En ja hoor de rekening is gebaseerd op een gemiddeld jaarverbruik van het gas. De schatting is natuurlijk te hoog. Ik ben drie maanden niet thuis geweest dan klopt het niet dat er een gemiddelde is genomen van de afgelopen drie jaar. Na veel mailen en een keer bellen hebben ze tenslotte besloten dat ze geen gasverbruik rekenen. Heerlijk, weer wat afgehandeld en nog wel in mijn voordeel. Bofferd dat ik ben.

Inmiddels gaat het dagelijks leven bijna weer als vanouds. Karin werkt, Ann doet vrijwilligerwerk en we doen weer de wekelijkse boodschappen, koken, wassen, strijken, huis schoon houden, wandelen als het weer het toelaat enz. Hoe we dit ervaren? Wel het is koud hier brrrrr bibber bibber. De stress in het verkeer en in de winkels valt erg tegen. Veel mensen kijken nors, zijn snel geïrriteerd en lachende gezichten zie we zelden. Ik zie de vervuiling van straten en de watertjes en probeer me niet te ergeren (zie foto onderaan). We missen het relaxte, de behulpzaamheid en natuurlijk de prachtige natuur en de vrijheid. Wat vooral een groot verschil is? Down Under zagen we bossen met huizen er tussen en hier zien we huizen met bomen er tussen.

Op het moment dat ik dit allemaal schrijf is het begin april en zijn we weer redelijk in het ritme, maar het gevoel dat we iets kwijt zijn blijft. De volgende keer meer over de dagelijkse bezigheden en natuurlijk met foto’s erbij.