Wandelen

Wandelen is een fijne bezigheid, maar alleen als het droog is. Koud is niet erg, maar regen brrrr daar houd ik echt niet van. Tijdens het lopen goed rondkijken want er is veel te zien. De eerste foto is net buiten de deur gemaakt. Zoals julie zien is de gemeente niet erg voor het onderhoud van de bestrating. 

 

diepe kuilen dus goed opletten

De wijk is leuk opgezet, met veel groen, tussendoortjes en watertjes,  maar oh oh die heilige koe staat op plaatsen waar het lopen voor mensen wel erg moeilijk wordt.



weinig loopruimte over

Maar een kniesoor die daar op let toch? 

 



een scootmobiel midden op het trottoir

Al verder lopend kom ik in Meer en Bosch een voormalig landgoed. Kijk sneeuwklokjes kondigen de lente aan. Dat is genieten!



Een mooi beekje in Meer en Bosch.

Als ik door Meer en Bosch ben gewandeld, is het nog een klein stukje lopen en dan ben ik bij het strand. Op de kleine boulevard zie ik iets grappigs. Kijk maar.



verboden parkeren fietsen en brommers

 

maar een auto parkeren mag wel?

















Even tijd voor een kopje koffie op een terras.

Daarna ga ik richting duinen en zie ik een Jutterskeet. Helemaal gebouwd van hout dat op het strand is gevonden. Het is een soort museum waarin allerlei voorwerpen, die de jutter op  het strand vindt zijn tentoongesteld. Je kunt er o.a. ook zeekaak kopen. Leuk om eens te bezoeken.

 

de Jutterskeet

 Een stukje verder heb ik een prachtig uitzicht op de zee. Wat een schitterend plaatje: Zeilboten met als achtergrond een blauwe lucht en de zee die er als een spiegeltje uitziet. Is dit echt de Noordzee?



 Het strand is hier een stuk breder geworden. Er is het afgelopen jaar veel opgespoten, er zijn nieuwe trappen geplaatst en ook is er een op-/afgang bijgemaakt.

 

We gaan weer richting huis lopen en zien het volgende:


een loerende reiger

  



broedende meerkoet



de treurwilgen lopen uit en bloeiende forsythia en narcissen



er groeit een matras hier :-)



statig zwemmende zwanen



en als afsluiting een prachtige maan

Een tuinverhaaltje



Tuin met vijver in 2005

 Voorjaar dus in de tuin werken is momenteel een hot item. De vijver is weg, evenals het olijfboompje en dat was een behoorlijke klus, maar gelukkig is Karin er ook om bij te springen als ze vrij is. De vissen waren – dacht ik – opgegeten door reigers, maar later bleek dat er een paar zijn overgebleven en kwamen er ook veel grote en kleine kikkers te voorschijn. Die “stalde” ik tijdelijk in een grote kuip.

het vijvergat is weer wat gevuld

Het water weggepompt, de vijverfolie en het –vilt weggehaald. Pffff wat een klus en vies ook. Alles in kleine stukjes gesneden en weggebracht naar de vuilstort. Dan zakken zand en tuingrond halen en die weer storten om het gat in de grond op te vullen.



vijvervilt hangt te drogen



even een kijkje nemen



Gelukkig is dat nu klaar en na het verplaatsen van wat bakken en het leggen van grindtegels om het terras wat groter te maken is er inmiddels ook weer wat geplant. Bamboe, rotsplanten en oh ja er is ook een kleine vijvertje gemaakt zodat de overgebleven vissen en kikkers een thuis hebben. Er zijn wat bietenplantjes neergezet, wat wortelzaad gezaaid en het zaad voor zomerbloemen is ook uitgestrooid. Over een maand kunnen de tomaten, komkommers en nog meer ook naar buiten.  



zo is het nu



de kikkers zijn ook druk bezig

De volgende blog gaat over een wandeling dus tot dan.

Van vrijheid over naar het gewone leven

Nu en dat gewone leven is echt het gewone leven. We willen het gevoel van vrijheid en geen stress vasthouden, maar dat valt niet mee. Ik begin maar gewoon met de eerste dagen.

Mistig en koud Nederland

 Ondanks de lange en vermoeiende reis willen we wakker blijven om gelijk weer in het ritme van Nederland te komen en een jetlag te vermijden. We gaan dus driftig aan het werk zoals: koffer uitpakken, wassen, boodschappen doen en meer van dat soort ongein. Ook de post ophalen evenals de auto die buiten onze woonplaats is ondergebracht. Dan komt het doornemen van de post. Nu hadden we voor onze reis – tenminste daar gingen we vanuit – alles goed geregeld en o.a. onze post door de TNT doorzendservice laten sturen naar een ander adres elders in het land. Wat schetst onze verbazing? Tussen onze post die deels toch in onze brievenbussen is gedeponeerd, vinden we de werkinstructie voor de medewerkers van de betreffende afdeling bij TNT. Wat moeten wij daar nu mee? Volgens de buurvrouw - die de brievenbus gelukkig toch controleerde -  was dit al een paar weken voordat we thuis kwamen bezorgd. Op het adres waar de post naar toe moest, lag niet zoveel en dat begrijpen we nu wel. Voor deze service betaalden we behoorlijk wat Euries en als dan blijkt dat TNT niet doet wat is afgesproken, is dat een behoorlijke teleurstelling. We mailen deze klacht naar Klantenservice van TNT. Nou ja Klantenservice! We krijgen een nietszeggend antwoord. Dus een telefoontje eraan gewaagd. Tijdens dit gesprek ook geen excuus, maar wel diverse keren de vraag om een afspraak te maken zodat een TNT medeweker de werkinstructie thuis kan  ophalen. We zien hier echt het nut niet van in. Deze dame vraagt steeds weer het om ons telefoonnummer. Nee mevrouw dat is geheim. Om het verhaal kort te maken: na een aantal keren mailen en telefoneren kregen we wat geld terug voor niet geleverde diensten en ze sturen een excuusbrief.
Weet je waar TNT die brief heen stuurt??? Ja het is echt waar naar het doorzendadres elders in het land. Waar is die ouderwetse service van PTT Post gebleven?

Tussen de poststukken vind ik ook een brief van het energiebedrijf met het verzoek om te bellen voor een afspraak. Er moet een andere gasmeter komen omdat de teller niet meer werkt. Deze is blijven stilstaan op dezelfde stand als tijdens de opname vorig jaar. (Voor vertrek de jaarlijkse meterstand opgenomen). Ik bel de volgende ochtend en 5 januari in de ochtend kan ik de monteur verwachten. Een erg onbeleefde en onvriendelijk man die geen enkel beleefd antwoord op onze vragen wilde (of kon?) geven. De details van het gesprek zal ik niet vermelden. Afijn de monteur plaatst de meter en een paar weken later ligt de eindafrekening in mijn brievenbus. En ja hoor de rekening is gebaseerd op een gemiddeld jaarverbruik van het gas. De schatting is natuurlijk te hoog. Ik ben drie maanden niet thuis geweest dan klopt het niet dat er een gemiddelde is genomen van de afgelopen drie jaar. Na veel mailen en een keer bellen hebben ze tenslotte besloten dat ze geen gasverbruik rekenen. Heerlijk, weer wat afgehandeld en nog wel in mijn voordeel. Bofferd dat ik ben.

Inmiddels gaat het dagelijks leven bijna weer als vanouds. Karin werkt, Ann doet vrijwilligerwerk en we doen weer de wekelijkse boodschappen, koken, wassen, strijken, huis schoon houden, wandelen als het weer het toelaat enz. Hoe we dit ervaren? Wel het is koud hier brrrrr bibber bibber. De stress in het verkeer en in de winkels valt erg tegen. Veel mensen kijken nors, zijn snel geïrriteerd en lachende gezichten zie we zelden. Ik zie de vervuiling van straten en de watertjes en probeer me niet te ergeren (zie foto onderaan). We missen het relaxte, de behulpzaamheid en natuurlijk de prachtige natuur en de vrijheid. Wat vooral een groot verschil is? Down Under zagen we bossen met huizen er tussen en hier zien we huizen met bomen er tussen.

Op het moment dat ik dit allemaal schrijf is het begin april en zijn we weer redelijk in het ritme, maar het gevoel dat we iets kwijt zijn blijft. De volgende keer meer over de dagelijkse bezigheden en natuurlijk met foto’s erbij.