We hebben zoooo heerlijk geslapen en zijn vroeg op. Het ontbijt is hier heerlijk dus lekker uitgerust en met een volle maag gaan we op weg. Onze eerste stop is bij een voormalige suikerplantage. Als we daar naar toe lopen om het te gaan bekijken lopen we over een soort marktje. Ze verkopen hier vooral handwerk zoals tafellakens. Ann ziet een mooie hangen en gaat onderhandelen en ja hoor na een paar minuten verwisselt het tafelkleed voor een leuke prijs van eigenaar. Zij en Ann allebei helemaal in hun nopjes. Later komt de verkoopster ons achterna lopen en geeft ons allebei een ketting van allerlei noten en zaden gemaakt. Leuk aandenken.
 |
| er zijn meer toeristen zoals je ziet |
Het linnen tafellaken is helemaal met de hand bewerkt en ziet er mooi uit.
 |
| mijn tafellaken wordt opgevouwen |
We lopen weer verder en komen dan bij het Palacio Iznaga, dit was de woning van een van de rijkste suikerbaronnen die Cuba kende. Het is nu ingericht als museum en als restaurant. Aan de achterzijde van het huis zijn een aantal nissen waar vroeger slaven werden vastgeketend als vorm van straf. Hoe zwaarder de straf hoe kleiner de nis. Beneden woonden de slaven en boven de eigenaren. Vlakbij het huis staat een 45 meter hoge uitkijktoren, die in het verleden werd gebruikt om toezicht te houden op de slaven. Als een slaaf vluchtte dan ging men ze achterna met honden en geweren brrrrrr en dat alleen uit hebzucht! Afijn deze toren zijn we opgeklommen. Een hele klim maar het uitzicht is wel de beloning voor onze inspanning.
 |
| het huis |
 |
| originele suikerrietpers |
We betalen wat CUCjes om de tower te mogen beklimmen. Wat een dwazen eigenlijk, geld te betalen om 45 meter omhoog te klimmen op smalle houten trapjes. Hoe hoger we kwamen hoe beter het uitzicht. Deze foto was na het beklimmen van ongeveer een derde deel en dat waren al heel wat treden.
 |
| weer wat hoger |
 |
| op de achtergrond zie je de Sierra de Escambray waar Topes ligt |
 |
| een doorkijkje op een overloop |
Op deze overloop komen we een Amerikaanse tegen en die heeft toch zulke leuke schoenen aan. Het zijn wandelschoenen en volgens haar lopen ze heerlijk.
Helemaal boven zien we kleine mensjes en lijkt het huis ook kleiner.
Na het genieten van al het moois en de warmte natuurlijk (maar niet van onze beenspieren) en als we het meeste wel hebben gezien rijden naar de volgende bestemming - Sancti Spíritus - en als we daar aan komen. Wat isdat ....... het motregent! Dat hebben we niet besteld natuurlijk. Het duurt gelukkig niet lang. We lopen wat rond. We zien een oud kerkje en gaan even naar binnen, daarna lopen we alweer over een boulevard - wij zouden hier zeggen autovrije winkelstraat - zien wat bronzen beelden en oude gebouwen. Ach foto's zeggen vaak meer dan worden.
 |
| grafkeldertje |
Zo we zijn alweer on the road en ditmaal naar Camagüey. Onderweg lunchen we in een soort wegrestaurant voor wel 6 CUC p.p. (ca. € 2,40) en dat is dan inclusief soep vooraf, de hoofdmaaltijd, een drankje en koffie en zien we ook nog een soort optocht en de stromende regen.
 |
| donkere wolken boven een rivier |
 |
| bij het wegrestaurant |
In het hotel in Camagüey controleert Ann de kamer (dit doen we sinds de ervaring in Rancho Luna) en dat is maar goed ook. Weer dik schimmel en ook in de tweede, derde enz. kamer. Men is wel bereid om schoon te maken, maar dikke lagen schimmel haal je niet met een doekje weg. Ann is zelfs bereid om in de auto te gaan slapen, maar dat vindt een kamermeisje niet goed. Zijn neemt me mee naar een andere - net gerenoveerde etage. De kamer daar is ruim, schoon en heeft zelfs een balkonnetje. We bedanken deze dame heel hartelijk en verheugen ons op een lekkere nachtrust. Als we gesettled zijn gaan we op weg naar de bar en scoren we een heerlijke pina (drankorgels?). We eten wat en bereiden de volgende dag voor en dan gaan de luikjes dicht. Snurk snurk.
