Als we om 10 uur wegrijden is het lekker rustig op de weg. De afgelopen dagen was het een drukte van belang als we de camping uitliepen, maar nu ligt de weg er verlaten bij. Komt ons goed uit want we moeten naar de andere kant van de weg om naar Akaroa te gaan. Op 1e kerstdag is werkelijk alles gesloten in Nieuw Zeeland, behalve een enkel wat groter benzinestation. In anderhalf uur bereiken we Akaroa. We rijden over bergen en door dalen met zoals gewoonlijk veel bochten. Het laatste stuk is weer prachtig en als we de laatste berg over zijn, zien we Akaroa liggen aan een prachtige baai.
Als we de camping oprijden zien we waar alle mensen zijn gebleven. Het is een drukte van belang en bijna alle plaatsen zijn bezet. Gelukkig hebben we gereserveerd. We krijgen een mooi plekje met uitzicht over de baai. Als we zijn ingeplugd op het elektriciteitsnet gaan we op onderzoek uit. We schrikken een beetje van de summiere faciliteiten hier. Heel weinig toiletten en douches voor heel veel mensen. Als we de camping hebben verkend gaan we op weg naar het stadje. Via een steil pad en vele ongelijke traptreden dalen we af (moeten we straks dus ook weer naar boven pfffffff en het is
warm puf puf). Akaroa lijkt op een Frans dorpje met wat Franse straatnamen en leuke soms heel oude huizen, oude kerkjes en wat winkeltjes en restaurantjes. Alles is gesloten dus een kopje koffie of iets anders is er niet te koop vandaag. We lopen wat rond, bekijken twee kerkjes, maken foto’s en lopen naar het haventje waar vandaan morgen de boot vertrekt om met de dolfijntjes te gaan zwemmen. Dan weer op weg terug en via dezelfde trap naar boven puf puf wat is het warm, maar wat is het goed voor de lijn al die beweging!
 |
| St. Patrick |
 |
| rechts zijn de hoeken eraf door aardbevingen |
Als we terug zijn gaan we koken in de campingkeuken en verorberen ons maaltje daar ook en dan……. genieten we de rest van de middag van het prachtige uitzicht, de zon en lezen we een boek. Wat is het heerlijk om zo een kerstdag door te brengen! De volgende ochtend lopen we weer de berg af en lopen naar de boot. We hebben een fles met gingerale (met verse gember) meegenomen als middel tegen zeeziekte. We checken in, hijsen ons in zo’n charmante wetsuite en dan lopen we – na instructies – naar de boot om te vertrekken. We zoeken een tijdje naar dolfijnen en af en toe zien we er twee langskomen.
 |
| op zoek naar de dolfijntjes |
 |
| daar is de oceaan |
Tussendoortje: in het stadje ook nog even een portret laten schilderen door een Franse schilder.
Als we bij de zee komen besluit de kapitein terug de baai in te varen om verder te zoeken. Ha eindelijk daar zijn een stuk of zes Hector dolfijnen en dan mogen we het water in. Jammer dat de dolfijnen niet al te enthousiast zijn om met ons te zwemmen. Ze blijven een beetje rond de boot hangen en af en toe zwemt er eentje tussen ons groepje door. Na een half uur zwemmen of liever gezegd dobberen in het water gaan we – een klein beetje teleurgesteld – terug de boot op en varen we weer naar de aanlegplaats. In het gebouw kunnen we een warme douche nemen en kopen we foto’s van onszelf tussen de dolfijnen.
Daarna eten we op een terrasje fish and chips. Nadat we wat hebben rond gelopen nemen we tot slot nog een cappucino met een gebakje bij de bakker. We zitten op het terras en kijken mensen, want dat is en blijft een leuk tijdverdrijf. De middag brengen we door bij de camper met een boek tussendoor genietend van de prachtige baai. Tja en dat is dan echt onze laatste vakantiedag. Morgen wordt het inpakken en wegwezen.
